Przebywając w Azji widzę spokojne, uśmiechnięte, rzadko płaczące niemowlęta i małe dzieci, niemające kolek. To ogromny kontrast do europejskich maluszków, które zawodzą płaczem przy każdej niewygodzie, zachciankach i humorach. Chcąc dowiedzieć się skąd te różnice, pytam moich indonezyjskich znajomych, którzy jednocześnie są rodzicami, jak to możliwe, że nigdy nie słyszałam płaczu ich półrocznej córeczki, jedynie jej szczery, głośny śmiech. Odpowiadają, że do tego zapewne przyczynia się szereg rytuałów, jakie stosują wobec dzieci w Indonezji. Oto one:
Poród Lotosowy
jest to poród, w czasie którego nie odcina się pępowiny. Noworodek jest przez jakiś czas połączony i po pewnym czasie (zazwyczaj do 7 dni) łożysko schnie i samo odpada.
Zapewnia to zharmonizowane przyjście dziecka na świat, bez brutalnej ingerencji zewnętrznej. W Indonezji wierzy się, że łożysko jest bratem/siostrą dziecka i one powinny się ze sobą 'rozstać' naturalnie. Na wielu indonezyjskich wyspach, między innymi Bali, łożysko przystraja się lokalnymi kwiatami wierząc, że odpędzą one złe duchy. Po tym jak łożysko samoistnie odłączy się od niemowlęcia jest ono zabrane i zakopywane w ziemi albo kładzione na drzewie w ramach symbolicznego rytuału.
Masaże
masaż jest nieodłączną częścią indonezyjskiej codzienności. Są one stosowane nie tylko w ramach zwalczania wszelkich schorzeń, ale przede wszystkim zapobieganiu nim. Już od pierwszych dni życia masuje się niemowlęta z użyciem naturalnych olejków, niemal codziennie.
Chusty
noszenie dziecka w jariku, czyli tradycyjnej indonezyjskiej chuście, zapewnia maleństwu poczucie bezpieczeństwa i stałą bliskość matki. Dziecko jest noszone w niej już od pierwszych dni życia w pozycji półleżącej, a po zdobyciu umiejętności siedzenia, na biodrze mamy. Dzięki temu aktywnie uczy się ono też funkcjonować w życiu swojej społeczności.
Naturalne Kosmetyki i Produkty
do pielęgnacji dzieci najpopularniejszym tradycyjnym kosmetykiem jest Minyak Telon czyli olejek będący kompozycją eukaliptusa, olejku kokosowego i kopru włoskiego. Smaruje się nim codziennie całe ciało dziecka, szczególnie przed snem. Dzieciom już od szóstego miesiąca życia podaje się tahu (tofu) czyli lokalną soję o konsystencji twarogu oraz nasi bubur czyli rozgotowany ryż (różne rodzaje) z dodatkami liściastego szpinaku, marchewki i innych warzyw.
Słońce
codziennie między 5 a 6 rano wystawia się niemowlę na Słońce wierząc, że wtedy ma ono zbawienny wpływ na jego skórę i zdrowie. Potem w ciągu dnia unika się wystawiania dziecka na promienie słoneczne. Niemal wszystkie rodziny indonezyjskie zaczynają również swój dzień od wschodu słońca czyli 5 rano i po jego zachodzie odprawiają modlitwy (około 18.00) i odpoczywają lub szykują się do snu. Trzeba też pamiętać, że ze względu na okołorównikowe położenie archipelagu indonezyjskiego, cykl wschodów i zachodów słońca jest niemal w tych samych godzinach przez cały rok.
Rytuały
wielu moich znajomych Indonezyjczyków mających dzieci powiedziało mi, że na ich dobre samopoczucie wpływają modlitwy i tradycyjne rytuały. W społecznościach muzułmańskich w Indonezji jest to na przykład hakika czyli ceremonia podczas której spotyka się cała rodzina na wspólne modlitwy nad niedawno narodzonym niemowlęciem.
Wspólnota
ogromne znaczenie ma aktywne życie w najbliższej społeczności czyli wielopokoleniowej rodzinie i w sąsiedztwie ludzi, z którymi przez lata zawarło się głębokie więzi. W kontraście do pozostawionych samym sobie europejskich mam, które zazwyczaj w praktyce same wychowują dzieci, w Indonezji dziecko wychowuje cała rodzina i sąsiedzi. Dziecko przynosi tam szczęście i jest niezmiernie przez wszystkich kochane, noszone na rękach, zabawiane. Funkcjonuje również ono w codziennych obowiązkach wśród dorosłych i nie jest 'spychane' tylko do świata dziecięcego, tak jak to ma miejsce w Europie. Myślę, że właśnie ta otwartość na dziecko i ogromna miłość do niego zewsząd zapewnia mu szczęśliwe dzieciństwo, a rodzicom pozwala na radosne rodzicielstwo...
